W ostatnich badaniach naukowych zwrócono uwagę na problem uzależnienia od leków przeciwbólowych oraz nasennych wśród pacjentów cierpiących na anemię sierpowatą (SCA). Niniejsze doniesienie dotyczy przypadku 32-letniego mężczyzny, który zgłosił się na izbę przyjęć z powodu kryzysu sierpowatego, a jednocześnie zmagał się z uzależnieniem od pentazocyny i zolpidemu. Badania te dostarczają nowych, istotnych informacji na temat potencjalnych zagrożeń związanych z nadużywaniem tych substancji czynnych w praktyce klinicznej, co jest szczególnie ważne w kontekście pacjentów z przewlekłymi schorzeniami.
Objawy i przebieg choroby pacjenta
Pacjent zgłosił się z silnym bólem związanym z kryzysem sierpowatym, który był leczony za pomocą płynów dożylnych, trypsyny chymotrypsyny oraz paracetamolu. Dodatkowo stwierdzono u niego wiele owrzodzeń na kończynach oraz anemię, co wymagało podania antybiotyków, opatrunków i transfuzji krwi. Po kilku dniach hospitalizacji pacjent zaczął skarżyć się na zaburzenia snu oraz objawy odstawienia, takie jak katar, nudności, wymioty, bóle mięśni i drażliwość. Podczas badania fizykalnego zauważono objawy takie jak katar, potliwość, tachykardię, drżenie oraz rozszerzone źrenice.
Uzależnienie od pentazocyny i zolpidemu
Historia pacjenta pokazuje, że był on początkowo leczony pentazocyną w celu łagodzenia bólu związanym z kryzysem sierpowatym. Niestety, z czasem pacjent zaczął nadużywać tego leku, co doprowadziło do codziennego stosowania (30 mg dziennie) oraz do sytuacji, w której musiał fałszować objawy bólu, aby uzyskać kolejne zastrzyki. Dodatkowo, pacjent stosował zolpidem, który pierwotnie został mu przepisany na problemy ze snem, jednak jego dawka wzrosła do 50-60 mg dziennie w ciągu ostatnich trzech miesięcy.
Wyniki leczenia i zalecenia
Po postawieniu diagnozy uzależnienia od środków uspokajających i opioidów, pacjent został skierowany na detoksykację oraz leczenie odwykowe. W celu złagodzenia objawów odstawienia zolpidemu, pacjentowi zalecono stosowanie chlordiazepoksydy oraz klonidyny, a także olanzapiny w celu redukcji niepokoju i zaburzeń zachowania. Pacjent oraz jego bliscy wyrazili chęć kontynuacji leczenia w trybie ambulatoryjnym, co skutkowało wypisaniem go z oddziału z planem stopniowego odstawiania chlordiazepoksydy oraz wprowadzenia terapii motywacyjnej.
Znaczenie psychospołeczne w kontekście uzależnienia
Przypadek ten podkreśla, jak istotne jest wczesne rozpoznawanie i zarządzanie problemami zdrowia psychicznego oraz uzależnieniami wśród pacjentów z SCA. Życie z przewlekłą chorobą, taką jak anemia sierpowata, wiąże się z wieloma czynnikami stresogennymi, które mogą prowadzić do zaburzeń psychicznych oraz zwiększonego ryzyka uzależnienia. Warto zauważyć, że pacjent zmagał się z problemami osobistymi, co mogło przyczynić się do rozwoju uzależnienia.
Podsumowanie i wnioski
Opisany przypadek stanowi ważne przypomnienie o ryzyku uzależnienia od leków wśród pacjentów z przewlekłymi schorzeniami. Należy zwracać szczególną uwagę na objawy uzależnienia oraz skutecznie zarządzać bólem, aby zminimalizować potrzebę stosowania opioidów i innych substancji uzależniających. Wczesna interwencja w przypadku problemów zdrowia psychicznego oraz wsparcie psychologiczne są kluczowe w leczeniu pacjentów z anemią sierpowatą.
Bibliografia
Bhowmick Mandakini and Chaudhury Suprakash. Pentazocine and zolpidem addiction in a sickle cell anemia patient. Industrial Psychiatry Journal 2023, 33(2), 427-428. DOI: https://doi.org/10.4103/ipj.ipj_33_23.
